[JongKey, 2/3] Obiecaliśmy coś sobie, oddałem Ci moje serce.

Muzyka: Suwabe Junichi - Still

Jonghyunie,

gdy wszedłem do pokoju, na biurku dostrzegłem, białą zaadresowaną właśnie dla mnie kopertę. Zdziwiłem się, bo z początku nie wiedziałem czy to list od fana czy też kolejne rachunki, które jednak powinny leżeć na stole w kuchni. Pismo było mi strasznie znajome i już po chwili zrozumiałem, że to właśnie Ty napisałeś dla mnie ten list, a kolejne przeczytane przeze mnie słowa uświadomiły mi dlaczego to zrobiłeś. Targały mną różne emocje, w głowie roiło się wiele myśli, a serce w dziwny sposób uderzało o mą klatkę piersiową. To było nieznane mi dotąd jeszcze uczucie, ale na pewno nie czułem się winny temu wszystkiemu.

Jeśli mam być szczery, a właśnie taki będę, bo innego wyjścia nie widzę - zawiodłem się na Tobie. Wydawało mi się, że jesteś o wiele bardziej rozsądniejszy i choć trochę mądrzejszy, niż zawsze przypuszczałem. Miałem ciężkie chwile i potrzebowałem wsparcia. To było tego samego dnia, co te wydarzenie w łazience. Byłem załamany i nie postępowałem rozsądnie. Zresztą Twoje zachłanne pocałunki zrobiły swoje, bo poczułem wtedy, że mam kogoś przy sobie, mogłem się w końcu komuś wygadać, ale to jednak nie zmienia faktu, że nieźle się przy tym skompromitowałem. No, bo który normalny facet rzuca się w ramiona tego drugiego?

Jesteś jaki jest i nikt tego nie zmieni, dopóki Ty sam tego nie będziesz chciał. Nikogo nie chcesz słuchać i stawiasz na swoim, ale nie zawsze musi się dziać tak, jak Ty to sobie zaplanujesz czy też wymarzysz. Wypadałoby czasem spojrzeć na innych, a nie tylko na samego siebie i swoje potrzeby. Kiedyś też chciałem być w posiadaniu książki, która spełni wszystkie marzenia, ale zrozumiałem, że taka książka nie istnieje i istnieć nie będzie. Marzenia są głupie.

Twoje kanapki sprawiły, że czułem się po nich naprawdę źle, bo dobre to one nie były. Nie widziałem więc sensu w ich chwaleniu, skoro byłyby to same kłamstwa, za którymi nie przepadam i doskonale o tym wszystkim wiesz. Denerwuję się, gdy marnujecie jedzenie na takie zabawy. W dodatku dbam o zdrowie, przez co na przykład piję tylko tradycyjne herbaty. Po prostu przegiąłeś.

SHINee to nasza rodzina, wspierająca i tworząca naprawdę dobrą muzykę - całkowicie się z tym zgadzam, ale czy po tym wszystkim wciąż możemy być przyjaciółmi? Dałbyś radę? Pomyśl i zastanów się nad tym, czy to przypadkiem nie będzie wymuszona, a tym bardziej udawana przyjaźń.

Jeśli chodzi o Twoje zdjęcie w portfelu, wiedziałem o nim i przyznaję, że widziałem je wiele razy. Ten pierwszy miał miejsce, gdy przez przypadek znalazłem Twój portfel na dywanie w salonie. Chciałem Ci go oddać, bo jakżeby inaczej, ale wtedy coś mi z niego wypadło - było to właśnie nasze zdjęcie z wesołego miasteczka. Przedstawiało nas od razu po wyjściu z Smoczej Jamy, a nasze palce były złożone w geście zwycięstwa.

Wspominałem Ci kiedyś, że nie szukam miłości niczym z filmów romantycznych, tylko zależy mi na szczerym, a więc prawdziwym do bólu uczuciu. Czegoś takiego do Ciebie nie czułem i nie sądzę, bym kiedykolwiek poczuł. Łatwo jest mnie nabrać i zrobić jakiś kawał, więc nie mam pewności, że sobie ze mnie po prostu nie żartowałeś i wciąż tego nie robisz. Najprawdopodobniej zapomniałeś o tym, że jestem wrażliwą i sentymentalną osobą. 

Nie przejmuję się tym, co było i będzie, bo dla mnie najbardziej liczy się teraźniejszość, a więc to, co ma aktualnie swoje miejsce. Nie bez powodu nie chcę wracać do przykrych wspomnień. Nie przepadam za tym. 

Nigdy, ale to przenigdy nie lubiłem, gdy dobierałeś się do moich rzeczy, robiąc to naprawdę bezczelnie, strasznie mnie przy tym denerwując. Naprawdę nie wiem, jak mógłbym wytrzymać z Tobą w związku, mimo tych wszystkich wspólne spędzonych lat.

Wracając do tej sytuacji w łazience, muszę przyznać, że poczułem się wtedy inaczej - tak bezpieczniej i zdecydowanie swobodniej. Jak już wcześniej wspomniałem, wiedziałem, że mam kogoś przy sobie, ale wydaje mi się, że przerwałem to w odpowiednim dla mnie, o ile nie dla nas, momencie. Nie wiem, czy chciałem czegoś więcej. Dla mnie to nienormalne, by osoby tej samej płci robiło takie, a nie inne rzeczy. Nie zrozum mnie źle, choć nie wiem czy da się inaczej, ale ja naprawdę sobie tego nie wyobrażałem. Tkwiło we mnie obrzydzenie i w ostateczności kazałem Ci po prostu wyjść. 

Z mojej strony obiecaliśmy sobie wieczną przyjaźń, a nie miłość, choć teraz już pewny nie jestem, czy nasze relacje będą mogły być wciąż tak bliskie. Mimo wszystko życzę Ci wszystkiego, co najlepsze. Bądź po prostu szczęśliwy.

Key.

<- Rozdział pierwszy  | Rozdział trzeci ->