[GTOP] I need U.

Muzyka: Perry ft. G-Dragon, Masta Wu & Sean - Storm

Zaczęło się od zwykłej rozmowy w kawiarence za rogiem,

a skończyło tam, gdzie w każdym razie nie powinno.

*

Będąc przy Tobie, czułem się naprawdę szczęśliwy. Powiedź mi, proszę, dlaczego pozostawiłeś za sobą okrutne, wulgarne słowa i zamknięte z głośnym trzaskiem drzwi? Nawet nie wiesz, jak źle się z tym teraz czuję. Bez Ciebie moje życie nie ma już sensu. Dni są szare, bez jakichkolwiek, nawet chwilowych przebłysków słońca. Jesienne, chłodne wieczory znudzony spędzam przed telewizorem, nie potrafiąc nawet zabrać ścierki i sporzątnąć tego, co po sobie zostawiłeś. 

Pamiętasz jeszcze jakimi słowami mnie pożegnałeś? Powiedziałeś, że to wszystko, co się między nami wydarzyło było wielką pomyłką. Przed samym wyjściem dodałeś jeszcze, że żałujesz spędzonego ze mną czasu i gdybyś tylko mógł, cofnąłbyś go. Może i byłem wtedy sztywny i jakiś taki bez wyrazu, ale wewnątrz mnie aż się gotowało i zbierało na łzy. Dlaczego mi to zrobiłeś?

Pewnie już zapomniałeś, ale ja bardzo dobrze pamiętam dzień, w którym się poznaliśmy. Mimo wczesnego sobotniego popołudnia, na niebie widniały szarawe chmury, które zasłaniały blask ciepłego słońca. Zimne krople deszczu obijały się o kolorowe parasolki ludzi, którzy wtedy spędzali czas w mieście. Wśród nich byłem i ja. Wracałem wtedy z przedszkola z swoim pięcioletnim synem z nieudanego związku. Pamiętasz, jak bardzo go polubiłeś? Za każdym razem, kiedy go widziałeś, mówiłeś, że chciałbyś mieć takiego kochanego syna i rodzinę. Na początku wziąłem Cię za wariata, bo niby kto chciał się pakować w coś takiego skomplikowanego? Spróbowałem i jakoś nie bardzo uśmiechało mi się to powtórzyć. Kobiety są naprawdę denerwujące i nie rozumiałem, dlaczego chciałeś czegoś, czego inni faceci w ogóle nie brali pod uwagę. Dopiero po jakimś czasie zrozumiałem, że mówiłeś całkiem szczerze. 

Nie wiem, czy też to zauważyłeś, ale większość spotkań często rozpoczyna się od zwykłego wpadnięcia na siebie. To tak popularne, że aż robi się nudne. Mimo wszystko u nas było podobnie. 

Drobna dłoń wyślizgnęła się z mojej, przez co otrząsnąłem się z rozmyślań o ostatnich, zaległych rachunkach. Miałem wtedy wiele problemów na głowie, a ucieczka syna wcale mi w nich nie pomogła.

Kiedy zacząłem go szukać wśród tłumu ludzi, byłem przerażony. Moje wszelkie ruchy przepełniała taka agresja, że aż strach pomyśleć, co stałoby się, gdyby ktoś mnie zaczepił. Nie wiedziałem, gdzie on się podział. Mimo, że związek się nie udał, to naprawdę mi na nim zależało. Chciałem go wychować na porządnego i uczciwego faceta, nawet jeśli wszyscy dookoła śmiali się ze mnie. Miałem to po prostu gdzieś. Hyesung nie mógł popełnić tego samego błędu, co ja, dlatego mimo tych wszystkich problemów, chciałem dla niego jak najlepiej. 

Nie potrafiłem go znaleźć. Miałem ochotę krzyczeć i dzwonić na policję. Jednak, kiedy usłyszałem za sobą ciche pytanie, moje serce napełniła ogromna nadzieja, że jednak ktoś go znalazł i nic mu się nie stało. Owszem, tak też było, a jego wybawcą byłeś właśnie Ty, Jiyong. 

Odwróciłem się gwałtownie i dostrzegłem właśnie Ciebie kucającego obok małego, ubranego w niebieską kurtkę i czarną czapkę chłopca. Czym prędzej podbiegłem do Was i odruchowo wyrwałem jego małą dłoń z Twojej, przyciągając go tym samym bliżej siebie. Spojrzałem na Ciebie niepewnie, myśląc, że miałeś wobec niego złe zamiary. Zresztą sam powiedziałeś, że w dzisiejszych czasach mało komu można bezgranicznie ufać. Zaśmiałeś się cicho i podnosząc, podałeś mi swoją dłoń, przedstawiając. Naprawdę, nigdy tego nie zapomnę.

W ramach rekompensaty postanowiłem Cię zaprosić na kawę do pobliskiej kawiarenki. Nie miałem ochoty moknąć na dworze podczas takiej ulewy. Zresztą bałem się, że Hyesung się przeziębi.

Po ściągnięciu kurtki, mały pobiegł się pobawić do kąta, w którym było pełno zabawek i sporo dzieciaków, które wesoło się z nim przywitały, zapraszając do wspólnej zabawy. To było wręcz urocze. Chłopak tak szybko potrafił się zaaklimatyzować w danym otoczeniu. Bardzo spodobało mi się to miejsce, dlatego też od tamtego spotkania zacząłem do niego częściej przychodzić. Po za tym wiążę z nim naprawdę wiele wspomnień związanych właśnie z Tobą, Jiyong. 

Usiedliśmy przy jednym ze stolików, jaki stał najbliżej tego małego placu zabaw, wcześniej mokre kurtki powiesiliśmy na oparciach krzeseł, które zajmowaliśmy. Kiedy pojawiła się kelnerka, zamówiliśmy dwie kawy z dużą ilością mleka i sok pomarańczowy dla Hyesunga. 

Dzięki Tobie udało mi się znowu inaczej spojrzeć na świat. Otworzyłem się. Zaczęliśmy się lepiej poznawać i już po kilku takich spotkaniach mogłem stwierdzić, że mieliśmy naprawdę wiele wspólnego.

Nigdy nie umknął mi Twój szeroki uśmiech, kiedy przyglądałeś się Hyesungowi. Byłeś nim zachwycony. Strasznie go polubiłeś i mimo że mi tego nie powiedziałeś, widziałem to po Twoich oczach. Choć muszę przyznać, że z czasem zacząłem być zazdrosny. Mojemu synowi poświęcałeś więcej czasu, niż mnie i to zaczynało się powoli robić męczące. Bywały momenty, kiedy się z nim bawiłeś, a ja patrzyłem w ścianę i się nad czymś zastanawiałem. 

Z dnia na dzień potrzebowałem Ciebie coraz bardziej. Chciałem mieć Cię zawsze przy sobie, bo wiedziałem, że przy Tobie będę miał siły na pokonanie wszystkich przeszkód, które gdzieś tam na mnie czekają. Nie, nie chciałem Cię wykorzystać, po prostu Cię potrzebowałem. Hyesung również.

Minął rok od naszego pierwszego spotkania. Byliśmy już wtedy prawdziwymi przyjaciółmi. Z okazji rocznicy postanowiliśmy się spotkać w tej samej kawiarence, co za pierwszym razem. Dobrze wiedziałem, że to oklepane, no ale cóż... Życia się nie wybiera. Nie miałem wystarczająco dużo kasy, żeby zaprosić Cię gdzieś indziej mimo, że bardzo tego chciałem. Pamiętasz jeszcze jaka była wtedy pogoda? Również padało.

I tak nam minęło kolejne pięć lat. Hyesungowi strzeliła już jedenastka. Uczył się bardzo dobrze, z czego byłem naprawdę dumny. Sam dawał sobie nieźle radę, dlatego też mogłem spokojnie zająć się innymi sprawami. Udało mi się nawet spłacić część długów, przez co miałem szansę, by w końcu odetchnąć z ulgą. Niestety, nie wiedziałem, że to dopiero początek piekła.

Byłeś u nas. Zaprosiłem Cię na mały seans filmowy. Hyesung już spał, dlatego też mogliśmy sobie pozwolić na kilka piw i butelkę szampana. Nie wiem, co mnie wtedy tak wzięło, ale po prostu tego potrzebowałem. W końcu miałem Cię już tylko dla siebie. Co prawda, było to tylko kilka godzin, ale zawsze coś. Pocałowałem Cię. O ile pamiętasz nie byłem delikatny. Potrzebowałem tego zbliżenia, którego nie miałem już z dobre kilka lat. Tak, wiem, ale po prostu nie miałem na to czasu. Na początku cholernie mi tego brakowało, ale wiedziałem, że musiałem się pierw zająć synem, a dopiero potem swoimi potrzebami. Jednak wiesz, co mnie najbardziej zdziwiło? Twoje pozwolenie. Zresztą sam nawet nie przypuszczałem, że będę się pieprzył z facetem. Nigdy. Naprawdę, nigdy bym o tym nie pomyślał, ale nie żałuję. 

Prysznic. Zimne krople i Twoje dłonie na moim ciele. Głośne jęki i westchnienia, które łączyły się wraz z szumem wody. Myślałem, że zwariuję. Jednak to właśnie wtedy wypowiedziałeś te dwa ważne słowa, których się obawiałem. I co miałem zrobić? Zakochać się w Tobie?

Niestety, wszystko, co dobre musiało się kiedyś skończyć. Minął kolejny rok. Miałem iść spłacić już ostatnie długi. Wszedłem do jednej z firm, i niemalże od razu skierowałem się w stronę gabinetu prezesa. Chciałem mieć to już za sobą. Stojąc przed uchylonymi drzwiami pokoju, westchnąłem głośno, jednak powstrzymałem się przed wejściem, słysząc, że z kimś rozmawia. Byłeś tam. Rozmawiałeś z nim. O coś go prosiłeś, ale on był nieugięty. Wspominałeś też chyba o jakiś długach, podwyżce i dziecku. Miałem ochotę tam wejść i powiedzieć Ci, jakim jesteś głupkiem, ale powstrzymałem się, kiedy do moich uszu dobiegło moje imię, które sam wypowiedziałeś. Zrozumiałem. Zostawiłem kopertę na dole, u sekretarki i wyszedłem z budynku.

Tego samego dnia wpadłeś do mojego domu i powiedziałeś mi, że nieważne, co by się działo, mam do Ciebie przyjść. Dodałeś jeszcze, że zawsze mogę na Tobie polegać. Szczerze? Uwierzyłem Ci.

Wiem, że pewnie popełniłem już naprawdę wiele błędów, ale na tym właśnie polega życie, prawda? Człowiek uczy się na swoich wpadkach i im więcej ich popełnia, tym bardziej jest przygotowany na to, co przyniesie mu kolejny dzień? Gówno prawda. 

Widziałem Was. Poprosiłem Cię, żebyś pojechał po Hyesunga, bo nie miałem czasu. Oczywiście, kłamałem. Chciałem się dowiedzieć, dlaczego młody zrobił się wobec mnie taki oschły. Nie odzywał się do mnie, a kiedy go o coś prosiłem, wychodził. Nie rozumiałem.

Staliście przed szkołą. Wpatrywaliście sobie w oczy, a ja obserwowałem Was, schowany za jakimś starym gratem. Pociągnąłeś go za rękę i zaprowadziłeś w tylko Tobie znane miejsce. Później przycisnąłeś go do ściany i zacząłeś się z nim migdalić. Oczywiście, chłopak robił to naprawdę z ogromną ochotą. Jiyong, jak mogłeś? Zrozumiałbym, gdyby to była moja żona, z którą już dawno zerwałem, ale nie Hyesung. Dlaczego z moim synem? Pojebało Cię?! Co ja Ci takiego złego zrobiłem, że zniszczyłeś mi całe życie? Przez Ciebie Hyesung się ode mnie odwrócił. Za każdym razem, kiedy chciałem z nim porozmawiać, powtarzał mi, że na niego nie zasługuję i mam się odwalić. Coś Ty mu nagadał? Miałem Ci ochotę wtedy wpierdolić.

Nie wiem, co Ci strzeliło do tej pieprzonej głowy, ale odkąd się poznaliśmy, wydawałeś mi się całkiem spoko. Jednak, jak zawsze, ludzie są inni, niż się nam to wydaje. Jesteś pieprzonym skurwysynem! Zniszczyłeś to, nad czym tak długo pracowałem! Jesteś z siebie zadowolony? Powinieneś zdechnąć w piekle! 

Pamiętasz początek tego listu? Kłamałem. Chciałem, żebyś się poczuł dumny z siebie i miał satysfakcję z tego, co zrobiłeś. Nie jesteś mnie wart. Powinieneś pójść siedzieć do pierdla albo najlepiej zniknąć z tego już i tak pojebanego świata. Ale skoro jeszcze żyjesz i całkiem Ci dobrze z moim synem, zaczekaj na mnie. Pokażę Ci, co to znaczy prawdziwy ból. Pożałujesz tego, skurwysynie. Pożałujesz tego, co mi zrobiłeś.

Jeszcze tak dla Twojej chorej satysfakcji powiem Ci, że pisząc ten list, siedzę przy tym samym stoliku w kawiarence za rogiem. To było, jest i na zawsze będzie dla mnie szczególne miejsce. Dzięki niemu zrozumiałem i w końcu się przekonałem, jak to jest być prawdziwym skurwielem.

Kochany, czekaj na mnie cierpliwie.

Twój najdroższy, Choi Seunghyun.

Fragmenty z jednego koreańskiego forum:

[...] Ulice Seulu opętał chaos. Dawniej zadłużony Choi Seunghyun popełnił dwa przestępstwa. Pierw odegrał się na pracowniku z jednych najlepszych firm w Korei, Kwonie Jiyong. Dzień później zabił siebie. Przy jego ciele została znaleziona kartka z treścią skierowaną już do zmarłego pracownika - Jebany Kwon. 

Wariat? Jak sądzicie? Spłacił wszystko, co miał, a potem się zabił. Czyżby był aż tak uczciwy? Co stanie się z jego synem, którego zostawił na pastwie losu? [...]